Właśnie Ty, podczas kiedy inni zostają w firmie…
Jesteś po pięćdziesiątce (i nie mam tu na myśli, że walnęłaś kielicha) i wydaje Ci się, że znalezienie pracy w tym wieku graniczy z cudem, bo wszyscy chcą młodych. Coś tam niedawno mówili o „srebrnych lisach”, o wykorzystaniu doświadczenia ludzi dojrzałych i takie tam… Ale to było przed wirusem kiedy był jeszcze rynek pracownika…
Zastanawiasz się, czy oszczędności w firmie spowodowane spadkiem obrotów przez pandemię nie były tylko pretekstem. Może i tak chcieli się Ciebie pozbyć, bo już nie pasowałaś do zespołu? Ciągle przychodzili do pracy młodzi ludzie, odchodzili na lepsze posady, a Ty byłaś tam niezmiennie od lat, niemalże jak wyposażenie biura. Może nawet myślałaś o zmianie pracy, ale dzieci były małe i szkoda Ci było czasu na uczenie się nowych rzeczy, a kiedy wyrosły już miałaś obawy czy podołasz. I tak zostałaś.
Myślisz, że nie byłaś tak biegła w nowinkach technologicznych w porównaniu do tych wszystkich młodych pistoletów, którzy niemalże urodzili się komputerem, albo przynajmniej smartfonem w rękach. Potrzebowałaś więcej czasu na ogarnięcie nowych programów i narzędzi wprowadzanych w pracy. Opanowałaś język obcy, ale nie byłaś tak biegła, jak młodzi ludzie, których rodzice wozili na zajęcia językowe już w przedszkolu i od urodzenia zabierali na zagraniczne wczasy.
Ciebie może też zabierali, pewnie do Jugosławii albo Bułgarii. Zajęcia po lekcjach? Zabawa na podwórku w dwa ognie czy podchody albo skakanie w gumę z koleżankami. Spotkania pod trzepakiem…
Wszystko czego się nauczyłaś zdobyłaś sama. Pewnie dobrze pamiętasz jak po powrocie z pracy zajmowałaś się domem i dziećmi i tylko marzyłaś aby jak najszybciej poszły spać bo Ty musiałaś się uczyć, bo w weekend szłaś na zajęcia – robiłaś studia zaoczne. Może mąż miał Ci za złe, że musi zostawać z dziećmi, bo Ty masz „ambicje zawodowe!”, a Ty po prostu nie chciałaś odstawać od reszty zespołu w firmie.
Czy było warto? Oczywiście, że tak! Bądź z siebie dumna! Odpocznij, a potem otwórz się na nowe i idź po swoje!